Ik kom 's morgens op het station in Sarajevo en wil naar het perron lopen. Ik wordt aangesproken door een Bosnische vrouw die mij iets duidelijk probeert te maken. Een Engelssprekend iemand zegt dat er geen treinen rijden vanwege een staking. Dan maar naar de informatiebalie bij de loketten. Hier zie ik al meer backpackers en de man van de informatiebalie spreekt geen Engels, maar heeft wel een briefje geschreven in het Engels. Hier staat op dat er gestaakt wordt en dat er bussen ingezet worden. Ik ben maar voor het station gaan zitten op de trappen met de andere backpackers. Hier kwam ik al snel in gesprek met de andere Nederlandse meisjes die ook bij de tunnel waren. De informatievoorziening was naar goed gebruik zeer slecht, maar ondertussen werden we al gefilmd en gefotografeerd door de pers. Gelukkig kwam er een bus die mij tot Doboj zou brengen, vanaf hier zouden weer treinen rijden. Het instappen ging nogal hectisch mede door de gebrekkige informatievoorziening. Niemand wist of hij in de juiste bus zat, maar de bus kwam na een paar uur rijden aan in Doboj waar nog een uurtje gewacht moest worden op de trein naar Zagreb.
In de trein kwam ik in de coupé bij een andere Nederlander en een in Zwitserland wonende Italiaan. Met hen heb ik de boemelende rit tot Zagreb weten te doorstaan. Een van de twistpunten was of een medereiziger die ook in de trein zat nu een man of een vrouw was, we wisten het alledrie niet. Toen we de grens gepasseerd waren naar Kroatië ging de trein gelukkig wat sneller rijden en waren we al gauw in Zagreb. Het was al laat dus ik heb maar een taxi gepakt naar mijn hostel. Hier aangekomen was ik zo moe dat ik door het onduidelijke personeel in het bed van iemand anders was gaan liggen. Midden in de nacht werd ik door twee kamergenoten wakker gemaakt en ben ik in mijn eigen bed gaan liggen.
's Morgens ben ik gelijk de stad ingelopen, maar je merkte direct dat het hier een stuk West-Europeser is dan in de landen waar ik vanaf kwam. Na een dag rondlopen en het bezoeken van het Technisch Museum ben ik weer terug gegaan naar het hostel. Hier was ik samen met een jongen die op zijn smartphone aan het internetten was. Ik was zelf op mijn laptop bezig en ben op tijd weer gaan slapen. 's Morgensvroeg ben ik in een halfuur naar het station gelopen en heb ik wat proviand gehaald voor het reisje naar Ljubljana. Aangekomen in Ljubljana wisselde ik mijn overgebleven Kroatische Kuna's en mijn kamergenoot van gisteren stond achter mij. We kwamen in gesprek en kwamen erachter dat we de komende nacht weer in het zelfde hostel zaten. Ik moest eerst nog een reservering maken voor een nachttrein vanuit Budapest. Helaas was deze vol en moest ik een andere route nemen. Dit werd met een dagtrein naar Wenen en daar de nachttrein naar Krakow.
Ik ben toen naar het hostel gelopen en al gauw kwam ik de Engelsman van Zagreb al tegen. We zijn toen samen naar een kasteel op een heuvel gelopen. Hier zat een museum en een uitkijktoren waar je heel Ljubljana kon overzien. Ondertussen kwam ik de Nederlander weer tegen waar ik mee in de trein had gezeten van Doboj tot Zagreb, niet te geloven. Hierna zijn we wat gaan eten en daarna zijn we bij een bar beland waar we bijna alle soorten bier getest hebben wat op de kaart stonden.
We gingen weer terug naar het hostel en daar ontmoetten we een Zwitser en een Spaanse die ons vroegen of we meegingen naar de stad. Zij moesten nog wat eten en wij hebben daar alleen maar een dessert gegeten, omdat we al gegeten hadden. In Ljubljana bleek een festival te zijn, maar toen wij het gevonden hadden was het net afgelopen. We hebben hier wel nog wat gedronken en de Zwitser wist mij gin-tonic aan te smeren. We zijn toen terug gelopen en net voor ons hostel vonden we een disco die bovenop een flat lag. Op de straat kon je met een lift omhoog en dan kwam je aan op een dakterras. Ook hier heb ik een leuke en gezellige avond gehad al had ik 's morgens wel nog wat last van al die gin-tonic. De volgende dag heb ik nog wat door de stad gelopen en een hapje gegeten alvorens de trein naar Wenen te nemen. Na een zeer comfortabele reis in een Oostenrijks rijtuig, kwam ik rond 22.00 aan in Wenen, waar ik aansluiting had op de nachttrein naar Krakow. Het Poolse rijtuig was echter niet zo gemaakt op mijn lengte, waardoor ik niet zo comfortabel kan slapen. De trein zou rond 7.00 in Krakow aan moeten komen, dus ik had me al aangekleed. Ik hoorde toen dat we 's nachts een zelfmoord voor onze trein gehad hadden en dat we daardoor 2 uur vertraging hadden. Ik ben nog maar even gaan slapen en al gauw waren we in Krakow. Na even gezocht te hebben naar mijn hostel, wist ik het te vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten