Krakow, Auschwitz, Warschau en de terugreis

Na aangekomen te zijn in het hostel werd ik zeer gastvriendelijk ontvangen. Ik kon gelijk aanschuiven bij het ontbijt en een meisje van het hostel gaf mij een kaart met uitleg wat er allemaal te doen is in Krakow. Er bleek ook nog een gratis rondwandeling te zijn door de oude Joods buurt van Krakow. Deze zou starten om 15.00. Ik had dus nog tijd genoeg om even naar het station te lopen om wat reserveringen te maken voor komende treinen. Na een snelle hap in het centrum was ik om 15.00 bij het verzamelpunt. De groep bestond allemaal uit toeristen, de gidsen waren twee polen die Engels spraken. Onderweg kwamen we langs verschillende filmlocaties van de film Schindler's List, het oude Getto van Krakow en de fabriek van Oscar Schindler. De gids wist alles heel boeiend te vertellen en het was het zeker waard om met deze tocht mee te lopen. 's Avonds heb ik onder het genot van een biertje nog een hele tijd zitten kletsen met mijn Welshe kamergenotes. De planning was om 's morgens Auschwitz te bezoeken en daarna nog naar de zoutmijn van Wieliczka te gaan. Met de boemeltrein bereikte ik rond 10.00 Auschwitz en nam samen met een paar Polen een taxi naar het museum. Hier kwam ik in een groep met een Engelssprekende gids. Allereerst werd Auschwitz I bezocht en daarna stond Auschwitz-Birkenau nog op het programma. Bij de ingang van het kamp stonden de afschrikwekkende woorden Arbeit macht frei.

Verschillende barakken werden bezocht en in iedere barak werd een ander onderwerp behandeld van het kamp en alles wat erbij hoort. Het meest afschuwelijk was de gevangenisbarak, waar verstikkingscellen en stacellen waren. Een stacel was een cel met een oppervlakte van een vierkante meter waar vier mensen ingezet werden. Doordat het zo klein was konden ze niet liggen en dus niet slapen. De volgende dag werden ze wel weer aan het werk gezet en zo stierven de meeste van deze mensen aan uitputting. Verder was er nog een barak compleet geweid aan de bezittingen van de gevangenen. Hier lagen stapels met koffers, schoenen, brillen, pannen en zelfs een hele berg menselijk haar.

Vervolgens werd nog een nagebouwde gaskamer met bijbehorend crematorium bezocht, waarna we met een bus naar Auschwitz-Birkenau gebracht werden. Auschwitz I was een concentratiekamp en Birkenau was het vernietingskamp. Hier stond niet veel meer rechtop, maar een paar barakken waren weer opgebouwd om te laten zien hoe het was. Na hier rond gelopen te hebben, eindigde de rondleiding bij het herdenkingsmonument.
Ik moet zeggen het is een heel apart gevoel om in deze omgeving rond te lopen. Je weet dat hier meer dan een miljoen mensen het leven hebben gelaten, maar wat mij het meest stoorde was hoe sommige andere mensen door zo'n kamp heenlopen. Ze maken foto's van alles, ook van de meest gruwelijke foto's die aan de muren hangen, zelfs op plekken waar een fotografeerverbod is, net alsof ze een dagje naar de dierentuin zijn. Op zo'n manier zullen ook de bewakers en leidinggevenden van het kamp 70 jaar geleden daar rond gelopen hebben. Het bezoek aan Auschwitz duurde langer dan ik van te voren had gedacht, waardoor ik de zoutmijn moest laten schieten. Na een schuddende en krakende rit in een zeer langzame trein bereikte ik Krakow weer.
De volgende dag ging ik op en neer naar Warschau. Aangekomen in Warschau had ik niet veel zin meer om door de stad te gaan lopen. Ten eerste omdat ik na het vele lopen de afgelopen dagen wat blaren begon te krijgen en ten tweede omdat de stad totaal niet aantrekkelijk uitzag. De paar uurtjes die ik in Warschau had heb ik voornamelijk in het plaatselijke winkelcentrum en op twee stations doorgebracht. Ik verbaasde mij erover dat in Polen bijna geen enkele trein een deursluitingssysteem heeft. De meeste deuren moesten door de conducteurs met de hand dicht worden gedaan. Na een ritje van drie uur kwam ik weer aan in het veel mooiere Krakow. Ook deze avond ging ik weer vroeg naar bed, want de volgende dag stond de lange treinreis naar Berlijn alweer op het programma. Mijn trein vertrok om half acht en de rit zou tien uur duren. De snelheid zat er niet in en ik begon het reizen door Polen dan ook echt moe te worden. Gelukkig kwamen we daarna in Duitsland en ging het comfort en het tempo omhoog.
Aangkomen in Berlijn heb ik wat gegeten en wat te lezen gehaald. Het begon langzaam donker te worden en ik moest nog even wachten op mijn nachttrein naar Malmö. Door wat te lezen ging de tijd redelijk snel en voordat ik het wist zat ik al in de nachttrein naar Malmö. Ik lag in een coupé met twee Zweedse meiden en een Zweden wonende Nigeriaan. Deze trein rijdt in Sassnitz een veerboot op en komt dan aan in Trelleborg. Voordat we de boot op gingen werden we nog gecontroleerde door de Duitse autoriteiten. De Nigeriaan beschikte echter niet over de juiste papieren. Volgens hem was zijn paspoort gestolen en daarom had hij alleen maar kopieën van van alles en nog wat bij zich. Hij werd uit de trein gehaald en wij gingen zonder hem de boot op naar Zweden. Aangekomen in Malmö heb ik eerst genoten van een lekkere kop cappuccino met een broodje.
Daarna heb ik een trein genomen naar het Zweedse Ystad. Hier is de Zweedse politieserie Wallander opgenomen en aangezien ik hier vaker naar gekeken heb leek dit me wel leuk om eens te zien. Het stationsgebouw van Ystad doet in de serie dienst als politiebureau.

Wie de serie wel eens gezien heeft zal het gebouw wel herkennen. Na nog een korte rondwandeling door Ystad ben ik weer terug gegaan naar Malmö. Daar heb ik weer een trein genomen richting Kopenhagen, maar ik ben blijven zitten tot Helsingör. Ook hier heb ik even door de stad gelopen, daarna ben ik terug gegaan naar Kopenhagen. Hier heb ik ook nog even wat gegeten en daarna ben ik gaan wachten op de nachttrein naar Nederland. Ik kwam in een coupé met een Nederlands stel en hun twee kleine kinderen. Zw waren een maand gaan fietsen in Noorwegen en gingen nu weer terug naar Nederland.
Wegens werkzaamheden reed de trein een aantal weken via grensovergang Venlo. Voor mij was dit natuurlijk gunstiger, maar Venlo was geen officiële stop. De trein kwam in Venlo wel aan het perron en ik maakte de deur gewoon open en vertrok met mijn bagage, dit scheelde mij weer een uur reizen, want anders had ik via Eindhoven moeten gaan. Ik pakte de trein naar Roermond en ging naar mijn moeder. Na even wat verteld te hebben, heb ik de bus naar Buggenum gepakt en was ik weer thuis.

Het was een lange reis met vele hoogtepunten, maar sommige dingen zal ik de volgende keer anders doen. Ik had veel te veel steden ingepland om te bezoeken. Het werkt gewoonweg niet om op een dag door een stad heen te jagen, zekere als je vermoeid aankomt na een rit met de trein. Ik raad iedereen aan om ook een keer zoiets te doen, want het is leuk, je ontmoet heel veel leuke mensen en je leert er ontzettend veel van.