Na een korte wandeling vanaf het busstation bereikte ik de stadspoort van het historische stadje Kotor. Na even zoeken in de kleine straatjes wist ik mijn hostel te vinden en checkte in bij een nogal norse Montenegrijnse receptiemedewerkster. Ik stopte mijn spullen in het kluisje op de kamer en ging het stadje verkennen. Ik kwam al snel uit bij een pad dat achter het stadje langs de berg omhoog ging. Met goed moed vertrok ik beneden, maar door de hitte begon ik flink te zweten en werd het toch behoorlijk zwaar. Bij een kerkje halverwege vond ik de reddende engel, een jongen met een koelbox vol met water en frisdrank. Na hier wat gedronken te hebben ben ik verder omhoog gegaan, maar de top was in deze hitte een stap te ver voor mij. Het uitzicht over het stadje en de baai was vanaf hier goed genoeg.
Vervolgens ben ik naar beneden gelopen en ben weer op krachten gekomen met een Montenegrijns biertje en een pizza. Na weer terug gelopen te zijn naar het hostel, heb ik me opgegeven voor een tour door Montenegro die georganiseerd werd door het hostel. Even later kwam ik in contact met een Amerikaan die hier ook zat en hij was ook geïnteresseerd in deze tour. Hij had nog niet gegeten en ik had ook nog een beetje honger, dus ben ik maar met hem ergens wat gaan eten. Het bleek een echte Amerikaan te zijn, want hij bestelde niet een ding, maar drie verschillende gerechten. Hij had zijn eten ook nog eens eerder op dan het kleine gerechtje wat ik had besteld. Onder het genot van een pilsje hebben daarna nog de hele avond gepraat over composietmaterialen. Bij terugkomst in het hostel bleek dat de Montenegro tour moest bestaan uit vier of acht personen. Ik was nummer vier en de Amerikaan was nummer vijf, hij viel dus buiten de boot.
Voor de tour moest vroeg opgestaan worden en bij de receptie ontmoette ik mijn reisgenoten, drie Zwitsers. Aangezien er geen auto's binnen de stadsmuren konden komen, liepen we buiten de poort om op onze gids te wachten. De auto was een Mercedes E-klasse uit midden jaren negentig, echt zo'n soort taxi. We vertrokken in Kotor en reden via haarspeldbochten al snel omhoog waar we een schitterend uitzicht kregen. We begonnen allemaal wat honger te krijgen en gelukkig was dit al voorzien, want we gingen eerst aan bij een lokaal restaurantje om te ontbijten. Allemaal zelfgemaakt, heerlijke kaas, brood en ham. Dit was nogeens een ontbijt, zo wil ik ze iedere dag wel hebben. We reden weer verder en gingen het nationaal park Lovcen in. Hier reden we nog meer de hoogte in en het uitzicht werd nog beter.
Uiteindelijk kwamen we bij een trap die naar het mausoleum van een oude Montenegrijnse prins-bischop leidde. De trap van 500 treden werd bedwongen en op de top van de berg lag het mausoleum. Na dit bekeken te hebben liepen we verder naar een uitkijkplaats. Bij helder weer kon je volgens de gids zelfs Italië zien, maar helaas waren er een paar wolkjes. De 500 treden werden weer omlaaggelopen en we zijn toen naar Cetinje gereden, de oude hoofdstad van Montenegro. Volgens de gids was dit een fantastische plaats, volgens mij was dit puur chauvinisme, want hij kwam zelf uit Cetinje. Ik vond het er nu niet echt bijzonder. De volgende stop was een mooi uitzicht over een uitloper van het meer van Skadar. Om deze plek te bereiken reden we via een zeer smal paadje via haarspeldbochten omlaag. Gelukkig kregen we geen tegenligger, want dan hadden we toch een probleempje gehad. Het uitzicht was on-Europeaans en zeer mooi.
Nu stond het klooster van Ostrog op het programma, om dit te bereiken moesten we ongeveer een uur rijden. Op de wat drukkere wegen kon ik het rijgedrag van onze gids ook eens goed bekijken. Laten we het er maar op houden dat in Nederland een artikel 5 van de wegenverkeerswet van toepassing was.
Aan de voet van de berg waar het klooster lag, was een restaurantje waar we alvast de menukaart meegenomen hadden. De weg naar het klooster was een smal en slechtonderhouden weggetje, maar er reden wel veel auto's en busjes over van mensen die het klooster wilden bezoeken. Aangezien wij allemaal niet gepast gekleed waren, we hadden allemaal een korte broek aan, zouden we het klooster niet inmogen. Er stond bovendien een lange rij waar niemand van ons op wilde wachten. We hebben toen alles bezocht wat wel mocht en toen zijn we het weggetje naar beneden weer afgereden. Ondertussen had onze gids de bestelling doorgegeven en konden we zowat gelijk aanschuiven bij het restaurantje. ik had een heerlijke salade en als hoofdgerecht kalfsvlees met lekkere aardappeltjes. Typisch Montenegrijns eten volgens de gids. Hierna reden we naar het meer van Skadar waar we nog een klein museum bezochten in een restaurant. Onze gids was helemaal in zijn element tussen alle oude rommel uit het oude Montenegro.
Het laatste wat op het programma stond was het eiland Sint Stefan aan de kust. Dit hele eilandje is een hotel en ik denk dat het niet zo goedkoop zal zijn om hier een kamer te boeken.
Hierna reden we terug naar Kotor en heb ik 's avonds nog kunnen kijken naar het zomercarnaval. Het had een beetje weg van Rio, maar het was wat kleinschaliger en iets minder bloot. Evengoed was het leuk om ook eens carnaval in de zomer gezien te hebben.
De volgende dag ben ik nog even door het stadje gelopen en heb daarna nog een lekkere pastaschotel bij een Italiaan gegeten. Vervolgens heb ik mijn bagage opgehaald bij het hostel en ben ik na eerst nog wat eten drinken voor de busreis gekocht te hebben, naar het busstation gelopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten